«چه کنیم که اعدام نشویم»

۱۲۶۰ روز پیش ، وقتی این طرح رو کشیدم مثل همیشه از سوی برخی نقدهای فراوانی بر اون و من که خالقش بودم وارد شد.
به خاطر دارم آن زمان ، ۱۰۰ روز از دولت تدبیر و امید گذشته بود، امروز هم به گذشتن از این ۱۰۰ روز باقی ست.
خالق ۱۰۰ روز تنهایی با « کلید » یکبار زمان آمدن ، کلیدش را به کار گرفت و شاید یکبار زمان رفتن.
به سرنوشت خالق «سازندگی» دچار نمیشود ..
شاید هم مثل خالق «گفتگوی تمدن ها» که این اواخر هم دومین اثرش به بازار آمد «آشتی ملی» زمان رفتن جلویش را بگیرند نگذارند برود ..
و یا درست مثل خالق «هاله نور» خودتان بهتر میدانید …
دچارش کنند
به هر روی …
تمام این صد روز ها آمدند و رفتند ،در همین بازی های سیاسی جوانانی را از بین بردند ، مادرانی را زندانی کردند، وکیل هایی را از پا در آوردند ، عده ای را تبعید کردند ، دگر اندیشان را حذف کردند ، حصر را ادامه دادند ، حکم اعدام همچنان پا بر جاست ، با زیر آب کردن بعضی پیامهایی هر چند سیاسی رد وبدل شد ، ما که آخرش نفهمیدیم پلاسکو چرا ریخت مقصر اصلی کی بود ،کولبرها رو کی میکشه ، مردم و چه کسی محروم تر میکنه .
روزنامه نگاران و دانشمندان و کی زندانی کرده …
نگران نباشید به شما قول میدهم ،
اکنون کمتر از ۱۰۰ روز، به شکل دیگری سکان را بر عهده خواهند گرفت طوری که برای مردم هم تنوعی باشد آن روزها کسی یارانه میداد ، ایشان هم کلیدی نشان داد، ما هم سوراخی تاریک کشیدیم حالا خبرها حاکی از آن است که کلید را بنده خدا کلا اشتباه اورده بود ،اینبار امیدواریم چیزی را نشان دهند که به آرامش مردم و به آزادی زندانیان بیانجامد.
این باشد یا او فرقی نمیکند همه با همند ..
شفافیت اقتصادی و فرهنگی و سیاسی دولت ها در ایران همیشه مثل سولاخ قلف در دیونه خونه ی امین آباده اگه چشمتو حتی یواشکی بذاری ببینی چه خبره
،از اون ور دیونه ها سیخ فرو میکنن تو چشمت ..
پس لطفا به مسائل اقتصادی ،سیاسی، فرهنگی، اجتماعی ، قضایی و امنیتی هیچ دولتی کاری نداشته باشید تا اعدام نشویم…
سیدمیثم آقاسیدحسینی

دیدگاهی بنویسید

لطفا دیدگاه خود را در اینجا بنویسید
لطفا نام خود را در اینجا بنویسید

نوزده − شش =