آقای رئیس جمهوری فرانسه
سازمان‌های ما مایل‌اند توجه شما را به وضعیت آقای رضا شهابی، عضو هیئت مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه (ایران) جلب کنند. پس از تحمل ۵ سال زندان در گذشته، ایشان دوباره زندانی شده است.
در سال ۲۰۱۰، او به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به شش سال زندان محکوم شده است. تنها «جرم» او دفاع از حق اعتصاب و ایجاد تشکلات سندیکائی مستقل بود.
او که به دلایل پزشکی آزاد شده بود، به رغم توصیه پزشک که زندانی شدن او را مناسب نمی‌دانستند، در ۹ اوت امسال مجبور شد برای گذراندن سه ماه باقی مانده از محکومیتش، خود را به زندان رجائی‌شهر کرج معرفی کند.
مقامات ایرانی به همین نیز بسنده نکردند. به بهانه‌ی عدم تطابق قانونی آزادی او در سال ۲۰۱۶ به دلایل پزشکی، مقامات زندان یک‌سال دیگر به دوره زندان او افزوده‌اند.
برای اعتراض به محکومیت جدید، رضا شهابی به محض ورود به زندان رجائی شهر، دست به اعتصاب غذا زد. شرایط حبس در این زندان بسیار سخت است. رضا شهابی از مشکلات سلامتی متعددی رنج می‌برد (مثل نارسائی کلیه، آرتروز شدید که نتیجه‌ی وخامت چهار مهره پشت اوست). در صورت عدم دسترسی به درمان خطر فلجی او وجود دارد.
محکومیت زندان او نقض آشکار حقوق انسانی و کنوانسیون‌های سازمان جهانی کار است. در حالی که جمهوری اسلامی ایران عضو این سازمان وابسته به سازمان ملل متحد است.
علاوه بر مورد رضا شهابی که ما خواستار آزادی فوری‌اش هستیم، شماری از فعالان سندیکائی دیگر در زندان‌های ایران می‌پوسند، از جمله اسماعیل عبدی از انجمن صنفی معلمان و در روزهای اخیر، محمود بهشتی لنگرودی. این زندانیان با خطر محکومیت‌های شدید روبرو هستند که اجرای حکم به داوری و تمایل مقامات مسئول وابسته است. از بین آنان، می‌توان از دو فعال کارگری عضو سندیکای شرکت واحد، ابراهیم مددی و داود رضوی و نیز محمود صالحی، مدافع قدیمی حقوق کارگران ایران نام برد. متاسفانه این فهرست کامل نیست. ما برای ارائه پرونده کامل‌تر آماده هستیم.
در سال ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵، دو مسئول سندیکائی در زندان فوت کردند. در هر اول ماه مه، تعداد زیادی محکوم می‌شوند. در جریان دستگیری‌های پیش‌گیرنده [پیشگیرانه] در آستانه روز کارگر، صدها فعال کارگری برای مدت چند هفته و حتی ماه‌ها به زندان می‌افتند. برخی از آنان هنوز در زندان‌ها می‌پوسند.
یادآوری می‌کنیم که سندیکاها در ایران ممنوع‌اند. فعالیت سندیکائی، فرد را با خطر محکومیت به اعدام، زندان‌های طولانی، اخراج از کار و حتی مصادره اموال روبرو می‌سازد.
به رغم عادی سازی ادعائی، نظام سیاسی کشور یکی از سرکوب‌گرترین کشورها برای فعالان سندیکائی است. نقض حقوق انسانی بسیار گسترده است. این کشور پس از چین، بزرگترین تعداد اعدام (اعدام‌های در ملاءعام) را در جهان انجام داده است.
آقای رئیس جمهور، ما فکر می‌کنیم که در حیطه قدرت شماست تا پیش مسئولان حکومت ایران و به ویژه آقای حسن روحانی که در سال گذشته به دعوت رسمی از فرانسه دیدار کرد، واکنش نشان دهید. زندگی سندیکالیست‌های محکوم به زندان به آن وابسته است. فرانسه که در سازمان جهانی کار حضور دارد، باید در چارچوب آن بکوشد تا کشورهای عضو این سازمان به مصوبات و کنوانسیون‌های آن احترام بگذارند. ضروری‌ست که جمهوری اسلامی ایران احترام به این کنوانسیون‌ها را در کشورش تضمین کند و نتیجه‌ی عملی آن، آزادی فعالان سندیکائی و زندانیان عقیدتی و توقف قطعی تعقیب کارگران و فعالان سندیکائی ست.
کامیی بلان رئیس عفو بین الملل فرانسه Amnesty Internationale
لوران برژه، دبیرکل سندیکای سِ اِف دِ تِ CFDT،
فیلیپ مارتینِز، دبیر کل سِ ژِ ت CGT،
برنادِت گروآزون دبیرکل اِف اِس او FSU،
لوک بِریی، دبیرکل اونسا UNSA،
اریک بِنِل و سسیل گوندار لدبیران سندیکای سولیدر Solidaire