خاوران و جنبش دادخواهى برنامه اى از رادیو فرهنگ تهیه و اجرا مرسده قائدى

آنچه در برنامه این هفته یکشنبه ٨  اردیبهشت فراهم آورده شده   :

١–در ابتدا این برنامه می پردازیم به روزجهانی گارگر  و اهمیت این روز  در پیش برد مبارزات کارگران  :                                                      روز جهانی کارگر روزی هست اعتراض علیه  بیحقوقی ، به نابرابری و سرکوب هست  . در این روز همه کارگران  جهان به خیابان می آیند تا کیفرخواست خودشان علیه نظم موجودکه فقر و نابرابری  را به آنها تحمیل کردند ، اعتراض کنند در عین حال خواستهای خودشان را برای جامعه انسانی مطرح می کنند . اما  در ایران  روز جهانی کارگری یک روز مهم  مبارزاتی  اعتراضی برای فعالین کارگری ، معالمان ،  پرستاران ،  زنان علیه حکو مت اسلامی بوده. جهت  اطلاع  شما  عزیزانان یکی از  بزرگ ترین  راهپمایی که بعد از انقلاب ۵٧ برگزار شد،  روز کارگر سال ۵٨  بود که هزاران نفر در آن  تظاهرات شرکت داشتند, در آن  روز با خواستهای آزادی و برابری به خیابان آمده  بود ند و از همان روز تا الان حرکتهای اعتراضی  کارگران همچنان ادامه دارد.
٢- در سال گذشته یکی از اتفاقات مهم جنبش کارگری اعتراض و اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه بود که در همین  را بطه یکی از رهبران آن حرکت  اعتراضی  اسماعیل بخشی  عزیز را دستگیر کردند.  اسماعیل  در یک  کوتاهی که آزاد می شود بلافاصله کیفرخواست خودش را علیه  رژیم  اعلام می کنند ،و خواهان برگزاری دادگاهی علنی  می شود .  یکی از نکات مهمی مطرح که  می کنند اداره شورایی  کارخانه ها بود   در این ادامه  این حرکت  اسماعیل  عزیز را دستگیر می کنند ، او همچنان  در زندان هست . در ادامه تظاهرات کارخانه نیشکر  هفت تپه  سپیده  عزیز دستگیر می شود ، تنها جرم آن از  خواسته به حق  گارکران بود . او همچنان در زندان هست  . روز کارگر  امسال  باید  با عکسهای  این  عزیزان باید  به خیابا نها برویم  و خواهان آزادی همه آنها باشیم .
 ٣-مسئله بعدی که مایلم هستم به آن پپردازم ، تشکل یابی  خانواده های  زندانیان  در بند هست – در هفته های اخیر شاهد یک سری  دستگیرهای جدید هستم ، ازجمله مژگان  کشاورز که به مایا  معرف هست  . رژیم  با حمله   به خونه این  فعال علیه  حجاب اجباری  ،  در جلوی  فرزند دوساله اش  او دستگیر می کنند . همان زمان خبر می رسد که حال  دختر  دوساله  ویدا  اصلا خوب نیست .  در شرایط  مهم  چیکار باید کرد . مایل هستم  از تجربه  مبارزاتی مادران و خانواده های  در دوران شاه برایتان بگویم . قبل از سقوط رژیم   خانواده ها ی  زنداینان  برای آزادی  عزیزانشان ، در دادگستری  تهران  دست  یه  تحصن  زدند که در نهایت منجر  به آزادی  تمامی   زندانیان  در بند شد (  با  این  فرصت کوتاه  نمی توانم از جزییات آن برایتان بگویم  ، اما  در یکی  از این برنامه های در مورد شکل گیری و چگو نگی  پیروزی آن  صحبیت خواهم کرد.  خانوانده های  عزیز زندانی   در این شرایط حساس  باید  در مقابل زندانها تجمع  کنیم ، هر  روز باید اعتراض خودمان  را ادامه بدهم  الان با دوران  دهه شصت بسیار  متفاوت هست  چون  امکان  خبر رسانی  بسیار  زیاد هست  . ما نباید  فقط  خبر  دستگیری  را پخش  کنیم  باید  جمع  شویم  ، از همه  بخواهیم  در این  تجمع  و اعتراض  شرکت  کنند .  با همه  در مورد فرزندانمان صحبیت کنیم  ،  از  وضعیت  زندانها برای همه حرف  بزنیم . آزادی زندانیان بدون مبارزه امکان پذیر نیست . به قدرت خودمان باور کینم ، باید به خشونت های هر روزه پایان داد. ما توانستم در زندانهای شاه را باز کنیم ، این بار هم می توانیم این کار را بکنیم .

دیدگاهی بنویسید

لطفا دیدگاه خود را در اینجا بنویسید
لطفا نام خود را در اینجا بنویسید

پانزده + 3 =