حکم زندان برای راحله راحمی‌پور به دلیل پرسش از سرنوشت نوزاد مفقود شده برادرش در زندان اوین

راحله راحمی‌پور، خواهر حسین راحمی‎پور از فعالان سیاسی اعدام شده در سال ۱۳۶۳، گفت که به دلیل پیگیری‌ و جستجوی سرنوشت برادرزاده‌اش «گلرو» نوزادی که اوایل دهه شصت در زندان اوین مفقود شد، توسط دادگاه انقلاب تهران به دو سال زندان محکوم شده‎است.
به گزارش رادیو فرهنگ به نقل از  کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران، خانم راحمی‌پور گفت شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی طی حکمی او را به اتهاماتی مانند «تبلیغ علیه نظام، شرکت در تجمع‌های اعتراضی و دیدار با خانواده‌های زندانیان سیاسی و فعالین مدنی» به دو سال زندان محکوم کرده و این حکم روز یکشنبه سیزدهم بهمن ماه به وکیلش ابلاغ شده‎است. این حکم هنوز غیرقطعی و در مرحله بدوی است و پس از اعتراض خانم راحمی‌پور و وکلایش به دادگاه تجدیدنظر ارسال خواهد شد.
راحله راحمی‌پور از سال ۱۳۹۴ پرسش و جستجو درباره محل خاک‌سپاری برادر و سرنوشت برادرزاده‌اش «گلرو» را که در سال ۱۳۶۳ در زندان اوین ناپدید شده، با حضور در تجمع‌های مسالمت‌آمیز و در دست گرفتن تصویری از برادرش علنی کرد و همین جستجو به تشکیل پرونده قضایی برای او منجر شد.
به گفته خانم راحمی پور، برادرش حسین راحمی‌پور و همسر برادرش که باردار بود، در سال ۱۳۶۲ به اتهام عضویت در «سازمان راه کارگر» یکی از گروه‎های مخالف جمهوری اسلامی، بازداشت شدند، دختر آن‌ها به نام «گلرو» در زندان اوین به دنیا آمد و چند روز پس از تولد، مأموران زندان در فروردین ۱۳۶۳ «گلرو»ی نوزاد را از مادرش گرفتند تا برای انجام آزمایش به بهداری ببرند اما هیچ وقت او را بازنگردانده و به مادرش اعلام کردند که او مرده و با وجود درخواست‎های مادرش جنازه و یا محل دفن را نیز به خانواده‎اش نشان نداده اند.
پدر کودک، حسین راحمی پور، حدود شش ماه بعد از تولد «گلرو» در سال ۱۳۶۳ اعدام شد و مادرش نیز که به بیماری شدید قلبی مبتلا بوده، از زندان آزاد شد اما سرنوشت کودک طی تمام این سال‎ها مشخص نشده‎است. به گفته راحله راحمی‎پور، خانواده او مرگ «گلرو» را باور نکرده‎اند و مسئولین زندان اوین نیز هرگز مدرک یا نشانه‌ای از مرگ این نوزاد را به خانواده‎اش نشان نداده‎اند.
راحله راحمی‌پور گفت که ابوالقاسم صلواتی رئیس شعبه ۱۵ دادپاه انقلاب تهران به عنوان قاضی دادگاه طی حکمی وی را به دو سال زندان محکوم کرد اما «باز هم پاسخی درباره سرنوشت برادرزاده‎اش «گلرو» و همچنین محل دفن برادرش حسین راحمی‎پور ارائه نکرد.
راحله راحمی‎پور اواخر مردادماه ۱۳۹۵ پس از احضار به بازپرسی اوین، گفت: «بعد از اینکه من پیگیری برای موضوع گم شدن برادرزاده‎ام در اوین را شروع کردم و در چند تجمع مدنی حاضر شدم، مرتب به صورت تلفنی از طرف نیروهایی که می‎گفتند از طرف وزارت اطلاعات هستند دعوت به سکوت شدم و تلفنی احضار شدم، من هم نرفتم و گفتم من نمی‎دانم شما کی هستید و اصلا چرا باید احضار شوم و بدون احضاریه کتبی و رسمی نمی‎آیم، تا اینکه روز بیست و ششم مرداد(۹۵) از طرف دادسرای اوین رسما احضار شدم که باید ظرف پنج روز خودم را به دادسرا معرفی می‎کردم، اتهام دقیقی هم در احضاریه درج نشده بود و صرفا نوشته بودند برای رسیدگی به اتهامات مندرج در پرونده بیایید.»
خانم راحمی پور روز شنبه ۳۰ مرداد در دادسرای اوین حاضر شد و مورد بازپرسی قرار گرفت، او درباره موضوعات و اتهامات انتسابی، گفت: «شش ساعت بازپرسی شدم و گفتند بازپرسی کامل نشده و باید دوباره هم بیایید تا پرونده تکمیل شود، حضور در تجمعات با عکس برادرم، دیدار با فعالین مدنی و سیاسی و مصاحبه با رسانه‌ها، بخشی از اتهامات من است که هیچ کدام اصلا جرم نیستند، از من خواستند تعهد بدهم که این فعالیت‎ها را ادامه ندهم ولی من حاضر نشدم تعهد بدهم، من فقط از سرنوشت برادرزاده‎ام و محل دفن برادرم از آنان سئوال کرده‎ام و قصد ندارم تا گرفتن پاسخ کوتاه بیایم.»
راحله راحمی‎پور در سال‌های اخیر در بسیاری از تجمع‌های اعتراضی مدنی با پلاکاردی شرکت کرده که روی آن عکسی از برادرش حسین راحمی‎پور نصب شده و همچنین نوشته شده است: «برادرم را کشتید، با فرزندش چه کردید؟»، مسئولین قضایی و یا امنیتی جمهوری اسلامی تاکنون به این پرسش پاسخی نداده‎اند و در عوض راحله رحیمی‎پور را تحت پیگرد قضایی قرار داده و به دو سال زندان محکوم کرده‎اند.

دیدگاهی بنویسید

لطفا دیدگاه خود را در اینجا بنویسید
لطفا نام خود را در اینجا بنویسید

4 × دو =