شهلا کعبی و نسرین (فرشته) کعبی دو خواهر کرد اهل سقز بودند که به پرستاری اشتغال داشتند. خواهران کعبی به اتهام «شرکت در درگیری‌های کردستان» و «همکاری با افراد مهاجم» و «مداوای ضدانقلاب در بیمارستان سقز» به دستور صادق خلخالی اعدام شدند. شهلا در هنگام اعدام ۳۴ و نسرین ۲۷ سال داشت.
شهلا و نسرین کعبی در پائیز ۱۳۵۸ دستگیر و به قزوین تبعید شدند، اما در بهار ۱۳۵۹ پس از آنکه مذاکراتی میان نمایندگان دولت و «هیئت نمایندگی خلق کرد» انجام شد، به همراه دیگر تبعید شدگان به کردستان بازگشتند. با این حال در ۲۴ خرداد ۱۳۵۹ برای بار دوم دستگیر شدند و در زندانهای سقز، اوین، و سنندج دوران بازداشت خود را به مدت سه ماه گذراندند.همچنین خواهران کعبی مدتی را نیز در تبعید در کرمان به سر بردند.
حکم اعدام خواهران کعبی همراه با گروهی دیگر در تاریخ پنجم شهریور ماه ۱۳۵۹ شبانه در پادگان سنندج صادر شد. دادگاهی تشکیل نشد و دفاعی نیز صورت نگرفت. نزدیک سحر در ساعت چهار و سی دقیقه حکم اعدام در همان پادگان به اجرا درآمد. در رابطه با صحنهٔ اعدام خواهران کعبی، یکی از زندانیان حاضر در محل اعدام چنین نقل کرد:
«زندانبان نسرین و خواهر بزرگترش شهلا را بدون هیج سؤال و جوابی از بند زندان بیرون می‌برد. دو خواهر با دستان بسته و در کنار هم پشت به دیوار می‌ایستند. پاسداری دو تکه پارچه سیاه رنگ را برای بستن چشمان این نفر می‌آورد. نسرین مخالفت می‌کند و چشم‌بند نمی‌خواهد. شهلا خواهر بزرگتر چشم‌بند را می‌پذیرد و در جواب خنده تحقیرآمیز پاسدار که «تو می‌ترسی، ها؟» می‌گوید البته که نه، فقط نمی‌خواهم شاهد مرگ خواهرم باشم. در اینجا نسرین هم خواهان چشم‌بند می‌شود.»
خانوادهٔ کعبی روز ۲۷ اسفند ۱۳۶۰ به همراه ۲۶ خانوادهٔ دیگر که فرزندان پیشمرگ داشتند، به اردوگاه شهید باهنر در فولادشهر اصفهان تبعید شدند. این خانواده‌ها پس از ۴ سال اجازه یافتند به کردستان بازگردند اما خانوادهٔ کعبی اقامت در سنندج مرکز استان را به بازگشت به سقز ترجیح داد.
چند سال بعد در تاریخ ۳۰ بهمن ۱۳۶۴، یکی از برادران شهلا و نسرین کعبی به نام صدیق کعبی که عضو حزب کومله و در هنگام اعدام در زندان بود، در درگیری مسلحانه با نیروهای جمهوری اسلامی کشته شد. برادر دیگر خانواده به نام محمد کعبی بارها به زندان افتاد و مدت زیادی را در زندان گذراند.
@raadiofarhang