آندره گلوکسمان، یکی از نامدارترین فیلسوفان جهان غرب، درگذشت. فیلسوف فرانسوی سحرگاه سه‌شنبه در سن ۷۸ سالگی درپاریس از دنیا رفت. او از منتقدان جدی نظام‌های خودکامه بود.
به گزارش دویچه وله، آندره گلوکسمان از مغزهای متفکر جنبش جوانان و دانشجویان بود که در ماه مه ۱۹۶۸
فرانسه و به همراه آن جهان غرب را به لرزه انداختند. او در آن زمان مارکسیستی معتقد بود و به افکار مائوئیستی گرایش داشت.
گلوکسمان به همراه سایر اندیشوران چپ‌گرای نحله معروف به “فیلسوفان جدید”، مانند برنار هانری لوی، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ از تفکرات جزمی فاصله گرفت و به این دیدگاه رسید که تمام ایدئولوژی‌های نظام‌وار (سیستمی) و تعصب‌آمیز به بردگی و فاشیسم منج
ر می‌شوند. او در رشته‌ای از مقالات فلسفی و سیاسی نشان داد که کمونیسم هم می‌تواند مانند فاشیسم به نظامی توتالیتر (تمام‌خواه) منجر شود.
گلوکسمان از آن پس به دفاع راستین و پرشور از آزاداندیشی پرداخت و هر گونه استبداد و خشونت و ستم انسان بر انسان را رد کرد. او از نظر سیاسی به سوسیالیسمی باز و مدرن با گرایش بنیادی به حقوق بشر و آزادی‌های مدنی اعتقاد یافت.
دفاع از ستم‌دیدگانآندره گلوکسمان، به ویژه در دوران پختگی فکری، به مدافع سرسخت حقوق بشر، دوستدار همه انسان‌ها، فارغ از رنگ و پوست و اعتقادات آن‌ها بدل شد. در فرانسه و اروپا جنبش‌های دفاع از اقلیت‌های قومی، جنسی و نژادی همواره از حمایت صادقانه‌ی گلوکسمان برخوردار بودند.
فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه، در پیامی توییتری به مناسبت مرگ گلوکسمان، او را “مدافع ستمدیدگان” نامید. اولاند نوشت: «گلوکسمان همیشه در کنار خلق‌های رنجدیده بود و در مبارزه با جنگ و خشونت هرگز تردیدی به خود راه نداد.»
از گلوکسمان آثار فلسفی و رساله‌های سیاسی زیادی به جا مانده است. مهمترین آثار او، که به زبان‌های بسیاری ترجمه شده‌اند، عبارتند از: “فلسفه هراس” و “نفرت، بازگشت یک خشونت بدوی”.