نیلوفر بیضایی متولد ٢۵ دیماه ١٣۴۵ در تهران است. وی فرزند بهرام بیضایی کارگردان مطرح تئاتر و سینمای ایران و منیر اعظم رامین فر که در یک خانواده هنری رشد کرده می‌باشد.
دوران دبستان و دبیرستان را در تهران گذراند و ازسال ١٣۶۴ (١٩٨۵) در آلمان به سر می برد. او در دانشگاه گوته ی فرانکفورت به تحصیل در رشته های ادبیات آلمانی ، تئاتر- سینما و تلویزیون و تعلیم و تربیت پرداخت و در سال ١٣٧٣ (١٩٩۴) در همین رشته ها فوق لیسانس (کارشناسی ارشد) گرفت. او در همانسال گروه تئاتر “دریچه“ را در شهر فرانکفورت بنا نهاد و بعنوان نمایشنامه نویس، کارگردان تئاتر، طراح صحنه و لباس و طراح نور به فعالیت پرداخت. حاصل فعالیت هنری او در این سالیان شانزده نمایش با حدود دویست اجرا در آلمان و کشورهای دیگر اروپایی بوده است.
یکی دیگر از زمینه های کاری نیلوفر بیضایی نوشتن و مقالات و مطالب پژوهشی در مورد تئاتر و سینما و همچنین ترجمه ی مطالب تئاتری بوده که در این زمینه تعداد زیادی مقاله در نشریات تخصصی تئاتر و همچنین سایتهای اینترنتی درج شده است.
او علاوه بر کار و فعالیت در زمینه ی تئاتر تعداد قابل توجهی مطلب و کار پژوهشی در زمینه ی مسایل اجتماعی و سیاسی و مسئله ی زن نوشته که در نشریات گوناگون خارج از کشور منتشر شده است.
موضوع آثار نمایشی نیلوفر بیضایی حول محور “هویت جویی“، “تبعید“، “جبر و اختیار“ ، “زن بودن در جامعه ی سنت زده“ “رهاشدگی میان دو فرهنگ“ و “انسانهای به حاشیه رانده شده“ … بوده است. او در زمینه ی کار با فرم در تئاتر و آزمون تجربی در این زمینه برای انطباق با محتوا و با هدف محور قرار دادن تئاتر بعنوان هنر نمایشی و تصویری و نه صرفا بیانی، تلاشهای گوناگونی انجام داده است.
نیلوفر بیضایی در سال ٢٠٠۵ جایزه ی شیر طلایی جایزه ی آکادمی جهانی هنر، ادبیات و مطبوعات را برای فعالیتهای بی وقفه در زمینهء نمایشنامه نویسی و کارگردانی تئاتر در شهر بوداپست از سوی بنیانگزاران ایرانی این آکادمی ( کاتگوری هنرهای دراماتیک) دریافت کرد. در همان سال یکی از متون نمایشی‌اش «دختران خورشید» توسط گروه تئاتر سوئیسی مارالام به کارگردانی پتر براشلر به روی صحنه رفت. یکی از اثر نمایشی نیلوفر بیضایی بنام “چهره به چهره در آستانه فصلی سرد” سال ۲۰۱۱ روی صحنه رفت. این نمایش در دو تابلوی نمایشی به زندگی و افکار طاهره قره العین و فروغ فرخزاد می‌پردازد.
او همچنین در زمینهٔ تئاتر و سینما، و نیز مسایل سیاسی و اجتماعی و مسایل زنان می‌نویسد. او از مدافعین حقوق زنان و حقوق بشر در ایران است و از حقوق اقلیت‌های دینی، بخصوص بهاییان حمایت می‌کند. نیلوفر بیضایی عضواولین دوره ی هیئت دبیران خانه آزادی بیان است. خانه‌ی آزادی بیان نهادی است مستقل، فرهنگی و غیرانتفاعی که آزادی بیانِ اندیشه و تخیّل بی حصر و استثنا را حق همه‌گان میداند و بر علیه سانسور آثار فرهنگی و هنری فعالیت می کند. نیلوفر بیضایی هم نمایش‌هایی به زبان فارسی و هم به زبان آلمانی در کارنامهٔ خود دارد اما تمایل او بیشتر متوجه کار به زبان فارسی است.
خانم بیضایی در مورد مشکلات و ویژگی های کارش این چنین می گوید: “در کارم به عنوان کارگردان تئاتر، بارها دیده ام که پیش‌داوری‌های مردانه برخی همکارانم، آنها را به سوی نوعی جنگ درونی با خود و با من کشانده است.
دیده ام علیرغم اینکه قاعدتا می بایست در زنان دیگر نوعی احساس همبستگی و پشتیبانی از کسی چون من که در محیطی کاملا مردانه تلاش می کند تا مهر زنانه و انسانی خود را بر این حرفه بزند، از برخی از آنها بی مهری و کینه و خشم بی دلیلی را دیده ام.
زنانی را دیده ام که ترجیح داده اند نقش مادر حامی برخی از همکاران مرد را بر عهده گیرند که با حضور چون منی در این عرصه مشکل دارند و یا در پشت پرده و به صورتی که فقط خودم حس کنم، زیر پایم را خالی کرده اند.
با این همه شاید توانایی انجام دادن همزمان چندین کار همراه با حس مسئولیت جدی برای هر کدام، خصلتی زنانه باشد. شاید این ساختارگرایی ذهنی و نیاز به داشتن نظم و ترتیب در میان آشفتگی نیز خصلتی زنانه باشد. اما من هر دو را مثبت می دانم و وقتی عمیق تر فکر میکنم برایم روشن تر می شود که دوست داشتم اگر قرار باشد دوباره متولد شوم، باز هم یک زن باشم.”
منبع
زنان شهیر و موفق