نورده مهر ماه سالروز درگذشت”سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به”امیر”شاعر،ادیب و آهنگسازمعاصر میباشد

سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به”امیر”شاعر،ادیب و آهنگسازمعاصر در سال ۱۲۸۸ه.ش در روستای”فرخ آباد”فیروزکوه به دنیا آمد.در سن ۷سالگی پدرش را از دست داد و به همراه خانواده به تهران رفت و منطق،ادب،فلسفه،شعر،موسیقی و…را آموخت. تحصیلات متوسطه را در”کالج آمریکایی”گذراند و در خارج از مدرسه به تعلیم”ادبیات عربی”همت گماشت.

استاد امیری از همان جوانی مریض بود و بنا بر بیت خود به پیری زودرس گرفتار شد(براساس این بیت از ایشان:در جوانی پیر و در پیری جوان بودم “امیر” آسمان و اوراق هستی کرد پیش و پس مرا)

در اشعار استاد امیری به وضوح می توان گلایه از روزگار ،غم،درد و پیری را مشاهده نمود که البته اشعار او بیشتر در دوران پیری سروده شده اند اما اشعار دوران جوانی او نیز سرشار از غم و اندوه است.

استاد امیری فیروزکوهی در انجمن های ادبی ایران شناخته شده بود و با بسیاری از شاعران مراوده داشت،مخصوصآ پس از مرگ” رهی معیری”،استاد امیری ترکیب بند طولانی ای را در سوگ “رهی معیری” سرود که سرشار از احساس و زیبایی است که به حق می توان آن را از زیباترین ترکیب بند ها به حساب آورد.

استاد امیری فیروزکوهی از پیروان سرسخت سبک و مکتب صائب بود به طوری که بر دیوان صائب(که خود آن را به چاپ رساند) مقدمه ای بسیار طولانی نوشت و از به کار بردن صفت” هندی”برای این سبک پرهیز می نمود و سبک صائب را سبک”اصفهانی”می نامید.

استاد امیری فیروزکوهی سرانجام در سال ۱۳۶۳ه.ش در تهران درگذشت.

سیدکریم امیری فیروزکوهی ، در سن هفتادوپنج سالگی در نوزدهم مهر سال ١٣۶٣ در تهران درگذشت ودر حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد.)

دیدگاهی بنویسید

لطفا دیدگاه خود را در اینجا بنویسید
لطفا نام خود را در اینجا بنویسید

20 − نوزده =