برنامه های حمایتی از مادران و خانواده های شهدا و جانباختگان دهه شصت بخصوص سال ۶۷ ادامه دارد. دیروز و امروز در شهرهای فرانکفورت و کلن آلمان حداقل سه برنامه و در شهر های گوتنبرگ و اسلو برنامه های بسیاری در این چند روز اخیر صورت گرفت. اعتراضات به کشتارها در کشور
ایتالیا توسط یاران مقاومت صورت گرفته است.
به خوبی به یاد می آوریم روزهایی سرکوب و ارعاب را که حتی مادران و خانواده های جانباختگان نمی توانستند از یاد عزیزانشان صحبت کنند. اما امروزه دیگر تمام ایران و دنیا از فجایعی که بر ایرانیان گذشته است با خبر و حکومت را وادار کرده است که در سطوح بالا دست به اقرار زده اند. حکومت همزمان با اقرار به موضوع کشتارها به اعدام ایرانیان ادامه می دهد. کشتار اهل سنت از جمله آنها می باشد.
حکومت نه تنها با مردم ایران بلکه در منطقه نیز با گفتمان جنگ و خشونت صحبت می کند. بیش از ۴۰۰۰۰۰ هزار سوری در جنگی که حکومت آتش بیار معرکه آن می باشد جان خود را از دست داده اند. این روی است که مادران صلح ایران در بیانیه های خود به گفتمان صلح آمیز و گسترش تامل بین حکومت و مردم و حکومت با سایر کشورها صحبت به عمل می آورد. حکومت با سیاست جنگ طلبانه خویش جنگی که می بایست دوسال تمام می شد به هشت سال درازا کشید. و این خود باعث شد هزاران ایرانی دیگر در جنگ کشته شوند. حتی خانواده های آنان امروزه از شرایط بد زندگی خود به جان آمده و اعتراضاتی را در این زمینه به راه انداخته اند. آنان معتقدند حکومت از نام آنها استفاده و شرایط زندگی خانواده های شهدای جنگ بسیار بد می باشد. چه بسیار مادرانی که عزیزان خویش را در جنگ که حکومت آن را به درازا کشانده است از دست داده اند.