دمى با حافظ خوش لهجه ى خوش آواز شيرين سخن از راديو فرهنگ در برنامه اى از سعيد اوحدى

با درودهايى به بلنداى آسمان و گرماى خورشيد:
حالیا خانه‌براندازِ دل و دین من است
تا در آغوش که می‌خسبد و همخانهٔ کیست
بادهٔ لعل لبش کز لبِ من دور مباد
راحِ روح که و پیمان‌دهِ پیمانهٔ کیست؟
در برنامه امروز و در بخش نخست  اين سلسله گفتارها  يارى جستم از پژوهش هاى ژرف سه  استاد زنده ياد كه زمينه آموزش يك نسخه نو يافته از ديوان حافظ را براى دوستاران فرهنگ و ادب پارسى فراهم آوردند، نامى كه بر اين مجموعه نفيس گذاشته شده ” ديوان حافظ بر اساس سه نسخه كامل كهن ” نسخه هاى سالهاى ٨١٣،٨٢٢و ٨٢٥ هجرى قمرى ميباشد ، استاد زنده ياد رشيد عيوضى كه  سال ١٣٠٧ در تبريز زاده شد و در ٧ آذر ١٣٩٣ در تبريز ديده از جهان فروبست و همچنين استاد زنده ياد دکتر اکبر بهروز از اساتید دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز بود و خرداد سال ١٣٩٥ در اتريش زندگى را بدرود گفت ، اين ديوان با پيشگفتار استاد زنده ياد منوچهر مرتضوى درسال ١٣٥٦ منتشر شده ، استاد زاده تیر ۱۳۰۸ در شهر تبريز و ادیب، نویسنده و پژوهشگر ايرانى بودند  و در ۹ تیر ۱۳۸۹ در شعر تبريز درگذشت  ، سه استاد از شهر تبريز  در شناسايى اين مجموعه تلاش كرده بودند ، برنامه امروز را پى خواهم گرفت و  در تلاش هستم كه با بهره جويى از بزرگان و انديشمندانى كه سالها زندگى خود را در جمع آورى و پژوهش حافظ و غزليات جاودانى وى سپرى كرده اند سلسله برنامه هايى با نام حافظ خوش لهجه خوش آواز داشته باشم ،بهره جسته ام از  بزرگانى از همانند : محمد جعفرمحجوب ، على دشتى، خانلرى ، انجوى شيرازى، علامه قروينى، قاسم غنى، مسعود فرزاد، حسينعلى هروى، شرح سودى، سعيد نياز كرمانى ، پژمان بختيارى، احمد شاملو، هوشنگ ابتهاج، عبدالرحيم خلخالى، جلالى نائبنى ، ندير احمد، محمد قدسى ، ايرج افشار، اديب برومند، خطيب رهبر ، صادق سجادى، محمودى بختيارى ، رشيد عيوضى ، اكبر بهراميان ، يحيى قريب، على اكبر رزاز ، محمدعلى ندوشن   محمود هومن، اسماعيل خويى و بسيار ديگر از  فرهيخته گان شعر و ادب پارسى  ، اكنون با بهره جويى از دانش  بزرگانى كه نام بردم برنامه را ادامه ميدهم  از كتاب” ديوان حافظ  براساس سه نسخه كامل كهن ” كه در ٦٣٦صفحه گردآورى شده كه شامل  ٥٠٧ غزل ميباشد ، در بخش نخست و آشنايى با اين مجموعه گرانقدر هستيم و از اين ديوان شرح چند غزل را براى دوستان ارمغان دارم ” صوفی ار باده به‌اندازه خورَد نوشش باد/ور نه اندیشهٔ این کار فراموشش باد” دوستان را به مهر و شادى ميسپارم  و تا شنودى ديگر بدرود

دیدگاهی بنویسید

لطفا دیدگاه خود را در اینجا بنویسید
لطفا نام خود را در اینجا بنویسید

بیست + شانزده =