با توجه به انصراف مربی کره ای برای مربی گری تیم های پایه والیبال بانوان، رزومه دو مربی آلمانی توسط فدراسیون والیبال در دست بررسی است.
این خبر به ظاهر کوتاه، سوالات زیادی به دنبال خود دارد، چرا مربی کره ای انصراف داد؟ مربی های آلمانی چه کسانی هستند؟ چرا فدراسیون برای انتخاب مربی با مشکل مواجه است؟
ایران اگرچه در بسیاری از رشته های ورزشی انفرادی حرفی برای گفتن دارد، اما متاسفانه در ورزش های تیمی، داستان متفاوت است. علت را باید در تفاوت های ماهیتی ورزش های تیمی و انفرادی پیدا کرد. در ورزش های تیمی نقش مربی ماهر، خلاق و متفکر اگر مهمتر از استعداد و تمرین و ممارست های زیاد فردی نباشد، کم اهمیت تر نیست. حضور یک مربی توانمند میتواند کلید اصلی شکوفایی یک تیم باشد و عدم حضورش، حتی با وجود پتانسیل های بالای فرد فرد بازیکنان، میتواند مانعی برای پیشرت و موفقیت باشد.
پیشرفت های اخیر تیم ملی والیبال مردان، بعد از حضور مربی توانمندی چون ولاسکو، تاییدی بر این ادعا است. با این حال سوال اینجاست که چرا فدراسیون والیبال نمیتواند اقدام مشابهی برای تیم ملی بانوان انجام دهد؟! برای پاسخ دادن به این سوال باید پیش از هر چیز به تشریح شرایط انتخاب سرمربی در تیم های ملی بانوان بپردازیم. فدراسیون والیبال اعلام کرده سرمربی آینده تیم های پایه باید اولا حتما خانم باشد، ثانیا پیش از عقد قرارداد باید مدتی به صورت آزمایشی در ایران فعالیت کند.
اجبار در انتخاب سرمربی زن برای تیمی که همیشه با حجاب کامل تمرین میکند یک نمونه از سیاست های متناقض در برخورد با ورزش زنان است. پوشش زنان اگرچه کاملا منطبق بر شئونات دینی و اسلامی است و افراد با اینگونه پوشش، مانعی برای شرکت در مسابقات مختلف داخلی و خارجی ندارند؛ اما آنجا که بحث به انتخاب سرمربی میرسد سیاست به طرز دوگانه ای عوض میشود. در جهانی که هرروز هزاران تحقیق و مطالعه برای شناسایی و از بین بردن نمونه های تبعیض جنسیتی انجام میشود، فدراسیون های ما با محدود کردن انتخاب های خود به مربیان زن، معیار انتخاب را از شایستگی به جنسیت تقلیل میدهند!! حتی اگر هدف فدراسیون از این طرح بها دادن به مربیان زن باشد نیز قطعا راه حل های بهتری برای این کار وجود دارد. استفاده از مربیان زن داخلی به عنوان دستیار، فرستادن آنها به کلاس های بین المللی و ده ها طرح و پیشنهاد دیگر همه میتوانند راه حل های دائمی و موثر برای تقویت پشتوانه مربیان زن باشند.
بزرگترین مانع اما در انتخاب سرمربی احتمالا شرط دوم است، قرارداد بعد از دوره آزمایشی. این دقیقا همان دلیلی بود که باعث شد سرمربی کره از آمدن به ایران انصراف دهد. فدراسیون والیبال با خانم یون برای هدایت تیم ملی بانوان وارد مذاکره شد تا یک ماهی را در ایران به صورت آزمایشی فعالیت کند و در صورت تایید مسئولان فدراسیون قرارداد با این مربی امضا شود .اما مربی کره‌ای با این پیشنهاد ایران موافقت نکرد و با توجه به قراردادش با یک باشگاه در کره اعلام کرد برای فسخ قرارداد خود باید با ایران قراردادی را به امضا برساند. در حال حاضر نیز فدراسیون والیبال اعلام کرده رزومه دو مربی آلمانی را در دست بررسی دارد، اما اگر آنها هم قبول نکنند به صورت آزمایشی در ایران فعالیت کنند، برای دیدن عملکرد آنها از نزدیک به آلمان سفر خواهند کرد. آنچه مسلم است در دنیای ورزش حرفه ای، ملاک ارزیابی افراد رزومه کاری آنهاست و دوره آزمایشی به طور قطع از جانب هیچ مربی حرفه ای پذیرفته نخواهد شد. اما سوال مهم اینجاست، اعضای فدراسیون در مدت یک هفته حضور خود در تمرینات یک مربی، چه چیزی را پیدا خواهند کرد که در روزمه کاری و ویدیوهای تمرین و بازی مربی وجود ندارد؟
روش های غیر حرفه ای و غیر اصولی که فدراسیون والیبال برای انتخاب مربی به کار میبرد به طور قطع به انتخاب یک مربی خوب و شایسته منتهی نخواهد شد، آنهم در شرایطی که والیبال بانوان شدیدا از کمبود یک مربی توانمند و با تجربه رنج میبرد. فدراسیون والیبال به جای تعیین قوانین و شرایط دوگانه و عجیب برای انتخاب سرمربی، اگر از تجربیات تیم ملی مردان خودش هم الگو برداری کند، قطعا دستاورد بهتری خواهد داشت.