صادق هدایت زادهی ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ بی شک یکی از بزرگترین رمان نویسان ایران است.
ویژگی خاص او استفاده از فنون مدرن و بیشتر سوررئالیستی، در داستاننویسی فارسی است. از این رو او نهتنها نویسندهای بزرگ که در عین حال پایهگذار مدرنیسم در ادبیات داستانی ایران است. هدایت در عین حال روشنفکری برجسته و فراتر از زمانه ی خود بود.
هدایت مترجم هم بود. او آثاری از نویسندگان بزرگی چون آنتوان چخوف , فرانتس کافکا و ژان پل سارتر را ترجمه کردهاست.
بُعدی از شخصیت هنری اش که کمی نادیده مانده, طراح و نقاش بودن اوست. هدایت برای کتاب های اش طرح می کشید و نقاشی هایی در سبک های رئال، سوررئال و کوبیسم دارد.
جهانگیر هدایت، برادرزاده صادق هدایت نخستین کسی بود که دست به انتشار آثار طراحی و نقاشی هدایت زد. او می گوید: “صادق هدایت از نوجوانی نقاشی میکرد. نقاشی رسمی را زمانی شروع کرد که به پاریس رفت. در پاریس شیوه نقاشی او به این نحو بود که میرفت کارت پستال سفید میخرید و با مداد، رنگ روغن، آبرنگ، مداد سیاه یا قلم نقاشی میکرد. پدر و عموی اش هم نقاشی می کشیدند و به نوعی نقاشی در خانواده ی هدایت موروثی بود”.
جهانگیر هدایت با اشاره به این نکته که صادق هدایت هم نقاشی میکشید، هم کاریکاتور می گوید: “او طرحهایی هم روی کتابهایش میکشید. در مجموع ۱۷ نقاشی ، ۷ یا ۸ کاریکاتور و تعدادی هم نقاشی روی جلد از او باقی مانده. مثلاً طراحی جلد کتاب “سایه مغول” را خودش انجام داده و یا “بوف کور” را در هند با دست نوشت و منتشر کرد، نقاشیهایش را هم، خودش کشید. طرح جلد “زنده به گور” هم کار خودش است. اینها مجموع آثار هنریای است که از صادق هدایت باقی مانده است.”
“آهوی تنها” مشهورترین اثر نقاشی باقیمانده از هدایت است. از جمله آثار نقاشی دیگر وی می توان به “کنار رودخانه” , “زنی با سبد” , ” عکس رخ یار” , ” اهورا مزدا با بالهای شکسته” , “پرتره ی تولستوی” و “زن کوبیسم” نام برد.
صادق هدایت سرانجام در ۱۹ فروردین ۱۳۳۰ در آپارتمان اجارهای مکرر، خیابان شامپیونه، پاریس درگذشت.
آرامگاه وی در گورستان پرلاشز، قطعهٔ ۸۵، در پاریس واقع است.
منبع شهروندیار