امروزه دانش آموزان ما ناگزیرند از معلمانی آموزش ببینند که ٧٠ درصدشان بالای ٢٠ سال سابقه خدمت دارند به عبارتی از معلمانی که ٢٠ سال قبل از دانشگاه فارغ التحصیل شده‌اند و متاسفانه به علت مشکلات متعدد به ویژه معیشت، فرصت و حوصله به روزرسانی آموخته‌ها و مایعلم خود را ندارند
. در دهه ۶۰ دانش آموز که بودم جمله ای از شهید رجایی را بر در و دیوار مدارس می‌خواندم، او می‌گفت: « اگر می‌خواهید اقتصاد و کشاورزی و اخلاق انسانی توسعه‌گرا داشته باشیم باید آموزش و پرورش کارآمد باشد این کلام را داشته باشیم. »
سیستم آموزش و پرورش ایران فرتوت و خالی از اصول علمی و آموزش به روز است و دوران کهنسالی خود را می‌گذراند. در دهه اخیر، سیاستگذاران نظام آموزش و پرورش غافل از آن بودند که سیستم آموزشی و تربیت آموزگارانش کاملا سنتی است و آنچه در جهان جدید اتفاق می‌افتد آموزگاران با آن بیگانه‌اند.
. متأسفانه خانواده ایرانی فرزند خود را در فصل مدرسه رها می‌کند و با تصور وجود و حضور معلمان و عوامل اجرایی در محیط مدرسه خود را آسوده خاطر و فارغ از مسئولیت دانسته و ارتباطش را با مدارس قطع می‌کند و این می‌تواند منشاء اصلی انحراف دانش آموزان به ویژه در مناطق محروم و مواجهه با مهاجرت شغلی باشد.
. بگذاریم و بگذریم که در گذشته مادران ما وقتی از ما نارضایتی داشتند ما را تهدید می‌کردند که به « #معلم_می_گویم.» از ذات این جمله به ظاهر ساده مفاهیمی چون اعتماد، الگو، مرجع بودن و پیوند عاطفی به ذهن متبادر می‌شود لطفا متوجه باشید معلمان ما به عنوان ستون‌های اصلی تعلیم و تربیت در عصر جدید آن ارج و قرب گذشته را ندارند.
منبع آفتاب یزد