با درودهايى به بلنداى آسمان و گرماى خورشيد:
در برنامه امروز و در پيوند سلسله گفتارها ى حافظ خوش لهجه خوش آواز يارى جستم از پژوهش ژرف استاد زنده ياد عبدالرحيم خلخالى پژوهشگر روزگار نخست و حافظ شناس ، سید عبدالرحیم خلخالی زاده ۱۲۵۰ در روستای زاویه سادات خلخال، درگذشتهٔ ۳۰ خرداد ۱۳۲۱ در تهران، مشروطه‌خواه معروف، روزنامه‌نگار، سیاستمدار ، او همچنین مصحّح یکی از قدیمی‌ترین نسخه‌های موجود از دیوان حافظ است.
ديوان خواجه حافظ شيرازى به اهتمام وى و از روى نسخه خطى مورخ ٨٢٧ هجرى قمرى برگرفته و منتشر گرديده است ، اين ديوان در ٣٩٩ صفحه و شامل ٤٩٦ غزل ميباشد ، ياد استاد گرامى جاويد و گرامى باد .
در برنامه امروز يك غزل از اين ديوان را براى شما گراميان خوانش و تفسير خواهم كرد
حافظ ميفرمايد :
بیا تا در مِی صافیت رازِ دَهر بِنْمایم
به شرطِ آن که نَنْمایی به کج‌طبعانِ دل‌کورش
نظر کردن به درویشان مُنافیِّ بزرگی نیست
سلیمان با چُنان حشمت، نظرها بود با مورش
کمانِ ابرویِ جانان نمی‌پیچد سر از حافظ
ولیکن خنده می‌آید، بدین بازویِ بی‌زورش
دوستان را به مهر و شادى ميسپارم و تا شنودى ديگر بدرود